دختر مجبور به ازدواج با پسری بی‌رحم و کینه‌جو می‌شود، اما با گذشت زمان، عشق راه خود را باز می‌کند… آیا برای تغییر دیر شده؟

آخرین نفس در میان ثانیه‌هایی که خاموش می‌گذرند، دردی که هرگز پایان ندارد، او یک تصمیم دارد: یا در فراموشی بماند یا در برابر سرنوشت شورش کند. شعله‌ای کوچک در دست‌های لرزانش، آغاز این نبرد است.

تا حالا شده به این فکر کنید که توی این کره خاکی در کنار ادم های معمولی ادم های خاصی هم وجود دارند ؟!؟ ادم هایی که شاید مشکل جسمی داشته باشند اما مثه هر فرد دیگه ای دل دارند ... مثل پسر داستان ما که درسته قوه ی تکلم نداره اما دل داره و در مسیر عشق و احساس قرار میگیره پسری که بر خلاف خیلی از ما ادما پیرو دین و عقل خودشه و ایا میتونه عاشق بشه ؟؟!اگه شد ، چطور میخواد عشق خودشو با مشکل جسمیش نگه داره؟ و ...

هجده سال زندگی در دنیایی آرام، اما یک سفر کوتاه همه‌چیز را تغییر می‌دهد. آریانا دیگر آن دختر بی‌خیال گذشته نیست؛ میان حقایق تلخ و خطرات مرگبار، او باید تصمیم بگیرد که قربانی باشد، یا بازیکن اصلی این بازی...

زندگی گاهی عجیبه، مثل زمانی که باید جای خواهرت زندگی کنی و با شوهر مرموزش سر کنی. ستاره این کار رو کرد، ولی چیزی که انتظارشو نداشت، عشق... یا شاید هم انتقام بود!

پس از حادثه‌ای که زندگی آرمین را دگرگون می‌کند، خواهرش آرمینا مجبور می‌شود نقش او را در زندگی ایفا کند. اما این بازی سرانجام او را به مسیر تازه‌ای هدایت می‌کند، جایی که حقیقت آشکار می‌شود و پایانی شیرین در انتظارشان است.

با مرگ مهتاب، ستاره جای او را می‌گیرد. میان سکوت سنگین خانه و نگاه‌های پرسشگر، قلبش میان عشق نو و زخم‌های انتقام سرگردان است...

ساحل همیشه فکر می‌کرد عشق باید پر از هیجان باشد، اما تنها کسی که توانست قلبش را برباید، مردی بود که در سکوتی مطلق، با نگاه‌هایش قصه‌ای عاشقانه نوشت.

یاسمین دختر خانواده ای به گمان خود روشن فکر است که تنهایی و خلاء روحیش را با دوستیش پر کرده و فاصله ی پر نشدنی بین او و پدر و مادر باعث می شود در مقابل اشتباهات و آسیب های دیگران به شیوه ی خودش دنبال راه چاره باشد و با پنهان کاری خودش را مرحله به مرحله در نیمه راه سقوط قرار دهد . روابط و کشمکش های او با نامزدش بدون پشتیبانی خانواده شبیه بازی بزرگ بچه های کوچک می شود شبیه تفنگ بازی ها و دکتر بازی ها کودکانی با تفنگ ها و قرص های واقعی.

انسان بودن چیست؟ نفس کشیدن میان دیار تنگیِ نفس چه سودی دارد؟ دخترکی که میان گودال اجبار غرق شده و سودای آزادی در سرش می‌پروراند، چگونه قدم کج نکند و مسیر را طبق راستیِ اجبار هایش گز کند؟آفتابی که تنها طلوعش بارش و غروبش اشک است،دستش را به دامان کدام احد بی‌اندازد که از سیاهی چشمانی کور، نجاتش دهد.دخترکی که غروب می‌کند و باز هم تن به اجبار می‌دهد، سر گشته در پس جبر و دار زندگی دست به کار هایی می زند که...

با دست‌هایی که از هیجان کمی لرزان بودند، موهای خرمایی‌رنگش را جمع کرد و بالای سر گوجه کرد. شال آبی را سریع برداشت، روی سر مرتب کرد و نگاهی گذرا به آینه‌ی قدیمی مادرش انداخت؛ وقت رفتن بود.